ရခုိင္စာ အရြီးအသား ျပႆနာ

ဂနိရခုိင္ျပည္နယ္အတြင္းမွာ ဟိကတ္ေတ ၿမိဳ႕နယ္အင္တန္မ်ားမ်ားနန္႕ အသင္းအဖြဲ႕တိ တစ္ခ်ိဳ႕မဂၢဇင္းထုတ္လုပ္လာႏိုင္ကတ္ပါဗ်ာလ္။ ပုဂၢလိကအျဖစ္ ရခုိင္သားႀကီးစာေပကလဲ စာအုပ္စာတမ္းတိ ထုတ္နိန္ရံုမက မေျပာခင္မွာပင္ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ကို ထုတ္ဖို႕ဆိုစြာ သိရပါ ေရ။ ၀မ္းေျမာက္စရာတိပါ။

သမိုင္းဆိုင္ရာ ယိုဥ္ေက်းမႈနန္႕ ရိုးဓေလ့ဆိုင္ရာ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးတိကို မကန္မကန္္ဖတ္ရႈေလ့လာရပါေရ။ အေၾကာင္းအရာတိ စံုလင္လာေရပိုင္ စာဖတ္သူတိၾကားမွာ ထိတြိခံစားမႈတိလဲ စူးရွလာကတ္ေတ။ ျမင္ကြင္းက်ယ္ျပန္လာေရ။ ေတြးစရာ၊ ဆင္ျခင္စရာတိိကိုလဲ ႏႈိးခတ္လာေရ။ စာပီတစ္ရပ္မွာ ေဆာင္းပါး၊ စာတန္းနန္႕ခ်ည္း မျပည့္စံုပါ။ ကဗ်ာ၊ ၀တၳဳ၊ ရသစာတန္း စေရ ရသစာပီပါ သူ႕နီအထားနန္႕သူ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ရပ္တည္နီဖို႕ပါ လိုအပ္ပါေရ။ ဇာျဖစ္လို႕လဲဆိုေက၊ ေဒရသစာပီတိေရ ေခတ္ၿပိဳင္ခံစားမႈကို အရိပ္ထိုးျပလို႕ ျဖစ္ပါေေရ။ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးပိုင္ စာပီယိုဥ္ေက်းမႈကို တန္းဖို႕ျဖတ္ကတ္စြာမွာ ေဒရသစာပီတိေရ တခန္းတနား ပါ၀င္ပါေရ။


ေဒပိုင္ တခန္းတနား ဟိေရရသစာပီဆိုင္ရာ ကၽြန္ရို႕ရခိုင္စာ အရြီးအသားေရ တနိထက္ တနိ ဖြဲ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မလာဘဲ အာဟာရခ်ိဳ႕တဲ့နီေရ အေသွ်သူငယ္ပိုင္ ၀မ္းပူနံကားနန္႕ အားနည္းခ်က္တိဟိနီစြာ တြိနီရပါေရ။ ေဒအားနည္းခ်က္တိကို ကုသဖို႕လြန္ခေရ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္တိကထဲက ႀကိဳးပမ္းလာကတ္တယ္လို႕ ဆရာေမာင္ဗသိန္းတင္ျပေရ "ရခိုင္စာ အရီးအ သား ျပႆနာ"ေဆာင္းပါးထဲမွာ ဆိုထားပါေရ။ တြက္ၾကည့္ေလ ႏွစ္ေပါင္း(၄၅)ႏွစ္ ေလာက္ပါဗ်ာယ္။ မ်ဳိးဆက္သစ္တစ္ဆက္(New Generation)မကပါ။ ကာလမနည္းပါ။ အကၽြန္ရို႕က ၁၉၆၀ ေက်ာ္ႏွစ္ထဲမွာမွ ေဒျပႆနာနန္႕ စတိတြိလာကတ္ပါေရ။ ေအခ်င့္ေတာင္ အႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ပါဗ်ာယ္။ One Generation ဟိပါဗ်ာယ္။ ရွိအႏွစ္သံုးဆယ္လံုးလံုး "ရခိုင္ စာ အရီးအသား ျပႆနာ" ေရ "ျပႆနာ"ဆုိစြာက လြဲဗ်ာယ္ တစ္ခုမွလဲ ထူးျခားမလာပါ။
ထူးျခားလာေရ အခ်က္တစ္ခ်က္က ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္ကနီဗ်ာယ္ ၁၉၉၅ခုိ" ရခိုင္စာ အရီးအသားျပသနာ လႈပ္ရွားမႈ"ကြင္းဆက္ျပတ္နီခရပါေရ။ အဓိကက စာအုပ္စာတမ္း ထုတ္၀ီမႈ အဆက္ျပတ္လို႕ပါ။ ခုစာအုပ္စာတမ္းတိ ထုတ္၀ီလာကတ္ရလို႕ ေဒ"ျပႆနာ" သမိုင္း ပီးတာ၀န္ တစ္ရပ္အနီနန္႕ ျပန္လည္ေပၚထြက္လာရစြာ ျဖစ္ပါေရ။ ကာလအခိုက္ အတန္႕တစ္ခုမွာ "လႈပ္ရွားမႈ အစဥ္ျပတ္ခရစြာ" နန္႕ "ရခုိင္တစ္မ်ိဳးသားလံုး လက္ခံႏိုင္ေရ" စံဘာသာစကား(Standard Language) တစ္ရပ္မဟိသီး " ဆိုေရ အားနည္းခ်က္တိီေၾကာင့္ ေဒနိ " ျပႆနာ" က ဆီးမမီ၀ါးမမီနန္႕ ေရာဂါျပန္ထလာပါေရ။